Die groen bus kuier in die Noord-Kaap – Dag 3

Hierdie blogpos is deel van die fiktiewe Kuier-Safari toer wat deur 14 bloggers onderneem word en is ‘n vervolg op Die groen bus ry tot in Springbok – Dag 2. Alle fotos gebruik is private eiendom, behalwe waar spesifiek anders aangedui.

Lees vorige bydraes deur die verskillende skrywers by hierdie InLinkz skakel  http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=797928.

Ons is nog steeds in die deel waarna ons verwys as die “wyer Namakwaland.” Vandag het ons rondgekuier tot daar in die Hantam Karoo in die suid-westelike deel van die Noord-Kaap. Ons het van Vredendal af gery deur Vanrhynsdorp tot in Nieuwoudtsville waar ons ‘n wyle vertoef het. Ons het middagete geniet in Loeriesfontein voordat ons weer dieselfde pad terugry het. Op pad terug doen ons toe eers aan by die Kokerboomwoud en daarna het ons in Vanrhynsdorp gekuier voordat ons teruggekeer het na Vredendal waar ons ‘n tweede nag sou oorslaap.

Die Van Rhynspas en die Knersvlakte

Om in Nieuwoudtsville te kom vanaf Vanrhynsdorp, moes ons deur die Vanrhynspas daar in die Bokkeveldberge ry. Dit was effens reënerig ook nog. My swak hart wat nie van hoogtes hou nie! Die rit tot in Nieuwoudtsville was erg genoeg, maar die terugrit was senutergend. Lorenzo het egter die groen bus soos ‘n wafferse bergbok deur die elmboogdraaie gestuur, tot groot verligting van die Towerinne. En die uitsig het opgemaak vir al die hartkloppings!

Die fotos hier onder wys waar ons ‘n paar minute lank stilgehou het in die pas en ook die pragtige uitsig oor die Knersvlakte wat ons daar van bo af gehad het. Onthou, ek het gesels oor die Knersvlakte wat ons van grondvlak af beskou het in Dag 2 van die toer. Jammer oor die fotogehalte, maar die dag was effe dynserig.

Nieuwoudtsville

Heel eerste het ons aangedoen by die pragtige ou NG Kerk waarvan die hoeksteen gelê is in 1906. Die kerk het ‘n oulike stukkie geskiedenis: £8,000 van die £11,300 wat die gemeente vanaf 1885 gespaar het om die kerk te laat bou, het verdwyn voordat die bouer betaal kon word. Binne drie jaar het ‘n aantal mense weer hierdie som geld bymekaar gekry en ter ere van hulle is daar ‘n “skuldmonument” opgerig net buite die kerk.

Daar word beweer dat dit die destydse tesourier van die kerk is wat saam met die geld verdwyn het in 1909. Die storie: Blykbaar is hy “begrawe” in Nieuwoudtville, maar is later gesien in SuidWes-Afrika (Namibië). Toe hulle sy graf gaan oopmaak het, het hulle die oorblyfsels van ‘n vark in die kis gekry. Toe ek nou die fotos weer so beskou, het ek gewonder of die vark destyds ook in die ou lykswa aangery is begraafplaas toe.

Die pragtige waterval in die Doornrivier is 7 km noord van Nieuwoudtville op die Loeriesfonteinpad. Rondom die waterval is digte plantegroei, waaronder die melkbos waarmee ek in Springbok se omgewing grootgeword het. Ek haal hier aan uit ‘n ouer blog waarin ek oor ‘n melkbos geskryf het:

Ek breek ‘n takkie af en verwonder my aan die taai wit melk wat oor my vingers drup, en in die reuk van die melkbos herken ek die voetpaadjies van my kinderdae. Daar is niks, NIKS, op hierdie aarde wat so lekker ruik soos ‘n droë melkbos wat aan die brand gesteek word om ‘n vuurtjie te begin nie. Die melkbos brand nie soos ander hout nie, hy ontplof met so ‘n swoesj-geluid en dan moet jy gereed staan om die fyn veldhoutjies op die smeulende as te gooi om die vuurtjie aan die brand te kry. Die reuk van die melkbos se brand bly egter hang in die lug, lank nadat die asse reeds weggewaai het. Daar langs die melkbos raak ek weer tien jaar oud en ek ruik die veldvuurtjies wat ons aanmekaar geslaan het om ‘n taai, soet tameletjie te maak in ‘n ou jêmblik wat ons saamgedra het. Ek onthou die reuk van die Gold Dollar Blue sigarette wat een van die klein Kotze’tjies eendag by hulle pa gesteel het en wat ons skelm gerook het daar agter die groot plat klip. Dis dieselfde klip wat ons gesmeer het met die knolle van die Pietsnotte wat ons uit die los Namakwalandse grond opgegrawe het. Ek onthou hoe ons op ‘n ou stuk kartonboks teen die gesmeerde klip afgeseil het.

Hester Ley Nel

Ons het aangehou in die rigting van Loeriesfontein tot by die plaas Matjiesfontein, waar ons middagete geniet het. Ons is die keuse aangebied tussen tamatiebredie en kerrie-afval, wat gekook is in ‘n kookskerm buite die restaurant. Dis ‘n moeilike keuse en daarom was daar ‘n derde item op die spyskaart, genaamd Bietjie-Bietjie, wat bestaan het uit ‘n bietjie tamatiebredie en ‘n bietjie kerrie-afval. Ek het laasgenoemde gekies en dit was fantasties. Wat het die res van die Towerinne geëet?

Hierdie restaurant het ook ‘n mooi geskiedenis. Dit was blykbaar vroeër jare eers ‘n perdestal en toe ‘n plaasskooltjie. Of was dit nou andersom? In elk geval, die kinders het nog skool toe gekom met hulle perde. In die restaurant was daar talle oudhede uitgestal waaroor almal eers ge-oe en ge-aa het.Matjiesfontein is ‘n móét vir elke persoon wat daardie deel van Namakwaland besoek gedurende die blommeseisoen. Ek weet die Towerinne sal graag daardie skouspel wil sien.

Kokerboomwoud

Op pad terug het ons by die bekende Kokerboomwoud aangedoen. Kokerbome is is nie regtig bome nie, maar eintlik ‘n vetplant wat aan die aalwynfamilie behoort. Lees gerus meer hier oor hierdie geharde plante wat ‘n bekende gesig in Namakwaland is. Namakwalanders sweer altyd dat ‘n kokerboom kan groei op een sandkorrel en ‘n mondvol spoeg; dit was dus hartseer om te sien hoe hierdie lieflike plante gely het gedurende onlangse droogtes, tot so ‘n mate dat van die bome verplant is in ‘n poging om hulle te red van ‘n sekere dood. Voorheen het hulle weelderig gegroei teen die hange van hierdie koppies. Ons sou later die dag ‘n geleentheid kry om klein kokerboompies te koop in Vanrhynsdorp.

Vanrhynsdorp

Op pad terug van die Hantam af het ons by die Vanrhynsdorp succulent nursery gestop. Hier het die Towerinne gesien hoe lyk die vetplantjies wat in die Knersvlakte gevind kan word. Hulle het hulleself behoorlik vergaap en die beursies uitgepluk. Let mooi op na die name op die kaartjies by elkeen van die plantjies.

Die Keldery – Vredendal

Die Keldery is geleë op die Spruitdrift-wynplaas aan die buitewyke van Vredendal. Daar is ‘n pragtige restaurant wat ‘n mooi uitsig bied oor die wingerde en die Maskamberg. Ons was egter hier om wyn te proe (en te koop) en ek weet regtig nie of ek te veel moet uitwei oor die Towerinne se kaskenades tydens hierdie geleentheid nie. Kom ons sê maar net dat ‘n diamantbroodjie of twee in die slag gebly het.

Môre gaan ons die Sederberge invaar. Ek hoop die Towerinne het hoofpynpille in hulle handsakke.