Storie oor die Towerinne en CoronaMouna, Hoofstuk 11

Hier is die 11de hoofstuk van ‘n bloguitdaging wat handel oor die avonture van die Towerinne en Coronamouna. Die hele wêreld is nog steeds in rep en roer oor die heks genaamd Coronamouna en haar mak spinnekoppe wat die virusballetjies oor die planeet versprei het. Die Towerinne is vasberade om hierdie pandemie die hok te slaan en die spinnekoppe te laat boet vir hulle wandade.

Die Towerinne vertel self van hulle avonture, in die vorm van ‘n vervolgverhaal. Lees gerus die ander bloggers se bydraes by ons InLinkz-skakel:

https://fresh.inlinkz.com/p/c0342166738644c9875c54b4f5669017

Ek, Woordnoot en Positief het opdrag gekry om na Coronamouna en haar drinkebroer-spinnekop Nida te gaan soek en met hulle af te reken. Nida se tweeling-suiplap-broer Arach, is reeds in ‘n vorige hoofstuk vermorsel met ‘n rooi stiletto.

Positief het die twee moeilikheidmakers met behulp van Scrapy se drone opgespoor in Coronamouna se houthuisie, waar hulle ewe vrolik sit en Franjelico suip. Dit kom nou van die Towerinne se gebrassery – dis deur hulle toedoen dat die heks en haar spinnekoppe ook kennis gemaak het met hierdie drankie wat die Towerinne beskryf as engelepiepie. Wanneer hierdie avontuur verby is, sal ons kajuitraad moet hou oor die Towerinne se drinkgewoontes. Dit ruk nou regtig handuit!

Enniehoe, daar staan ons voor die houthuisie en ek hamer aan die deur: “CORONAMOUNA!! MAAK OOP HIERDIE DEUR! En toe val ek sommer met die deur in die huis. Letterlik. Die skarniere was seker nie goed vasgesit nie. Beide Positief en Woordnoot trip oor my ledemate wat skielik met lamheid geslaan is en wyd oopgesprei op die vloer lê en spartel. Ons staar aldrie oopmond na die harige moesie op Coronamouna se gesig, en die harige spinnekop wat styf langs haar op die bank sit. Die ding is amper so groot soos die huisie se voorkamer. Daar is skaars ruimte vir Coronomouna om haar elmboog te lig en die glasie Franjelico by haar mond te bring.

My stembande is ook met die lamheid geslaan en ek beduie in gebaretaal vir Woordnoot om die rol duct tape uit my rugsak te haal. “Plak haar mond toe!” sein ek vir Woordnoot. Ons weet dat Coronamouna die spinnekoppe na willekeur groter of kleiner kan laat word deur net met hulle te praat. Woordnoot verstaan skynbaar gebaretaal en heel gou is die heks se mond gesnoer. Sy is so verbaas hieroor dat sy sowaar die Franjelicoglas by haar neusgat probeer indruk – die bek is toegezip, maar suip sal sy suip!

Ek bevry my een hand van die lamte en ruk my masker af wat ek nog die hele tyd dra, nie omdat die gowwerment so beveel het nie, maar omdat my sinusse nog sensitief is na ‘n onlangse operasie. Ek gooi die masker vir Positief en sy verstaan onmiddellik. Voordat Nida kan reageer, het Positief reeds die masker oor sy snoet getrek en vasgeplak met die duct tape. Hy snak na asem. “KRY VIR JOU! Nou kan jy ‘n bietjie van jou eie koolsuurgas inasem en kyk hoe jy daarvan hou,” tart Positief die spinnekop.

Ons weet almal hoe sleg dit vir ‘n mens is om die koolsuurgas in jou masker die hele tyd weer in te asem, en ons wag in spanning om te sien wat gaan gebeur. Nida se masker beweeg in en uit en trek eintlik so met ‘n tuit soos wat hy asemhaal (ek het nie geweet spinnekoppe het longe nie?!). Hy maak sulke klein snakgeluidjies. Maar die eienaardige ding is dat hy nie die masker probeer afruk nie. Ek kliek hoekom – dis omdat hy ‘n glasie Franjelico in elke poot vashou en hy is nie bereid om ‘n enkele een neer te sit om homself uit sy verknorsing te red nie. Sy drinkende metgesel probeer nou haar Franjelico by haar ore ingooi en let nie op dat Nida besig is om homself te vergas nie. Drinkers! Dis geen wonder dat ons gowwerment probeer het om alkohol te verban nie, maar noudat die drankwinkels weer oop is, suip die hele ou lot hulleself in hulle peetjie in.

Ons drie Towerinne staan en vergaap ons aan die petalje voor ons. “Glug-glug” sê Coronamouna. “Hrrrk-hrrrk” beaam Nida. Beide se bewegings is besig om te verflou en Nida is stadiggies besig om af te blaas soos ‘n moeë partytjieballon. Hy word al hoe kleiner en sy ses oë skiet een vir een so “plop-plop” uit sy kop. Op die ou end bly daar van hom net ‘n verfrommelde skelet met agt lang pote oor. Maar glo my asseblief! – daai Franjelicoglasies bly regop en nie ‘n druppeltjie engelepiepie word gestort nie.

Positief steek kalm twee sigarette aan en gee vir Woordnoot ook een. Ek wil eers beswaar maak, want ek kan sien daai siegrêts is van die ingevoerde soort wat jy teen R80 ‘n pakkie by die verkeersligte koop ná donker in die aand. En my arme sinusse, tog. Maar hierdie Towerinne lê my ná aan die hart – die brawe, kloekmoedige soldatinne wat my bygestaan het in my uur van nood toe ek lamgelê was op die houtvloer van die heks se huis. Laat hulle tog maar hulle ou plesiertjie geniet.

Ek staan op en stof my af. Kyk na die twee drinkertjomme wat prostraat daar sy-aan sy op die bank lê. “Is hulle dood?” vra ek.

“Nida is beslis kapoet,” sê Positief en loop ‘n draai oor sy uitgestrekte bene wat sulke harde krraaak-geluide maak onder haar Doc Martens. Net om sy reaksie te toets. Geen reaksie.

“Ek dink Coronamouna is net poepdronk,” sê Woordnoot. “Of dalk het sy haarself versuip?”

Ek verstom my aan Woordnoot se woordekeuse. Towerinne praat gewoonlik nie so nie. “Ag, los haar. Die Towerinne kan later besluit wat om met haar te doen. Ons moet nou sorg dat ons by die grot kom en kyk of ons kan handgee met die ander Towerinne se poging om Una te red. Arme Una was laas nog in ‘n kokon toegespin en die res van die spinnekoppe hou lekker paartie daar óm haar terwyl hulle haar vetvoer. Dis ‘n hele dronkspul vanaand hier op Rebusfontein.”

Ons drafstap met die bospaadjie langs in die rigting van die grot en daar ver voor ons, sien ons die lig van die Towerinne se fakkels. Dit herinner my aan die geborduurde prent wat altyd in my Ant Stienie se voorhuis op die plaas gehang het – die twee rye spore van ‘n wawiel wat slinger deur die veld (dalk was die touleiertjie ook gesuip) en die onderskrif: Daar voor in die wapad brand ‘n lig. Mag daardie lig vanaand vir Una verlos van die boosheid wat oor haar gespin is.

Vuurvliegie sal verder vertel wat gebeur het.