Watter geheime bewaar die waterval van Eden?

Watter geheime het hulle afgespeel by hierdie waterval? Twee geraamtes. Blyke van ‘n tweede (en dalk ‘n derde) liefdesdriehoek waarvan ons voorheen niks vermoed het nie. Die Towerinne is gemesmeriseer deur die besef dat die raaisel van Eden se mense algaande verder verdiep. Die tonge wapper soos vlae in die noordewind wanneer almal deurmekaar brabbel.

Ware liefde is tydloos, snik Frannie. Ag, hoe hartseer! huil Woordnoot saam. Ek is b.b.bang, kerm Positief, ons moet hier uitkom voordat die polisie ons hier by die geraamtes kry. Nou-nou sê hulle ons peuter met getuienis van ‘n moord, of so iets. Ja, en dan gooi hulle ons in die tronk, snik Una. Hoe kom ons hier uit, vra Toortsie, ons kan nie teruggaan deur die tonnel nie, want die polisie wag daar anderkant. En ons weet nie eens waar ons is nie. Ons is naby Rebusfontein, sê Kameel, ek wonder – is dit dalk Lorenzo se geheime plek waar hy Camilla heen gevat het om in die poel te gaan swem? Bel vir Lorenzo en sê hy moet die Musk-vuurpyl stuur om ons te kom haal, sê Perdebytjie. Nee, dit gaan te veel raas, sê ek, nou heeltemal paniekerig. Stuur Scrapy se uil om by die polisie te spook sodat hulle kan padgee. Hulle is mos baie bygelowig, dink Perdebytjie nog ‘n plan uit. Maar die senuwees knaag en ek bel vir Lorenzo.

Tien minute later kom hy teen die plat klippe van die waterval afgegly. Die Towerinne is verstom – só naby ons huisies daar in Rebusfontein en só rigtingloos. Twintig minute later sit ons almal in ‘n kring om die waterput en drink ‘n glasie Frangelico om ons groot dors te les. En die senuwees te kalmeer.

Christa vra vir Lorenzo uit oor die geraamtes by die water. Het hy dit gesien toe hy en Camilla gaan swem het? Ja, knik hy. Nou hoekom het hy niks daarvan gesê nie? The dead must not be disturbed, sê hy gebelgd. Ek kan hom die versekering gee dat die Towerinne baie “disturbance” gaan veroorsaak voordat hierdie geheime ontrafel is.

“Towerinne!” Dis Kameel wat ons tot orde roep. “Ons moet koppe bymekaarsit. Dit wil dan nou lyk asof Charlotte met albei die broers, Joseph en Leonard, verhoudings gehad het. En dan het Leonard boonop ‘n verhouding gehad met Sophia. Hulle was almal vervleg soos ‘n koeksister. Dan praat ons nie eens van mev. Marx en mnr. Hardy wat ook saam gepollevink het nie.”

Voordat Kameel verder kan praat, begin al die Rebusfonteinse honde blaf. Dan hoor ons die sirenes en sien die polisievoertuie wat in die hoofstraat afgery kom, met Broodina se Uno wat hulle lei. Broodina spring uit en kom met ‘n wipstappie aangestap na die kring Towerinne toe. Sy dra ‘n spierwit langbroekpakkie en haar dun beentjies lyk maar wankelmoedig bo haar platformskoene.

“Sy lyk nes ‘n vlieg wat in die karringmelk geval het,” sê Seegogga.

Dit moet ek die Towerinne ter ere nagee – hulle is goeie aktrises. Niemand trek ‘n spier nie, maar ek kan sien hoe die lagduiweltjies in die oë ronddans. Almal groet bedaard en skud selfs plegtig blad met Sersant Gigaba met wie Die Voortvlugtiges destyds kennis gemaak het by Toweropstal.

“Dames,” sê die Sersant, “ons was nou daar by die ou ruïne waar mej. Broodina gister ‘n geraamte in die kelder gevind het. Julle weet seker daarvan?”

“Ja, Sersant,” sê Vuurvliegie in ‘n geskokte toon. “Ons het daarvan gelees in die koerant. Is dit nie vreeslik nie?! Ons het besluit om liewer ver weg te bly van daardie plek af. Dis so jammer, want ons het gedink ons kan die biblioteek opknap, maar nou is ons te bang om naby die ou manse te gaan.”

“So, u dames was nie in die kelder by die geraamte nie?”

“Nee, ons het gelees dat mej. Broodina deur die vloer geval het.” Ugge-ugge, kug sy. “Jammer, iets in my keel. Die plek is beslis nie veilig vir ons dames nie.”

Vuurvliegie skiet nie spek nie. Sy gooi sommer met ‘n hele vark. Maar weer eens trek die Towerinne nie ‘n oogspier nie.

“Uhm … ja. Ek het u juis kom waarsku dat die ou huis nou off limits is vir die publiek. Dis nou ‘n amptelike misdaadtoneel. Ek gaan ‘n konstabel met ‘n polisiehond daar los om wag te staan totdat die polisie-ondersoek afgehandel is.”

Dis nie goeie nuus nie. Wat nou van ons eie ondersoek?

Die polisie en die karringmelkvlieg het kwalik vertrek, toe skraap Kameel ons weer almal bymekaar. “Towerinne, alles is nie verlore nie. Onthou, ons het ‘n groot voorsprong met al die leidrade – die dagboek, Thomas se tekeninge, die foto’s van die Angelwoods en Hardys. Ons het ook die sleutel na die tonnel en ons weet van die geraamtes by die waterval. Die polisie kan nie sonder die sleutel daar ingaan nie, maar ons kan die waterval per voet bereik. Ons moet vanaand nog die dagboek bestudeer en kyk wat ons kan wys word. Ons kan nie toelaat dat Broodina die scoop voor ons neuse wegraap nie.”

“Die dagboek – waar is die dagboek? En die spieël? En die briewe?” Trommeltjies is skoon koorsig van opgewondenheid. Ek gaan dit aan haar oorlaat om te vertel van die Towerinne se pogings om agter die kap van die byl te kom.

Hierdie blogpos is geskryf om deel te neem aan die Towerinne se bloguitdaging om ‘n vervolgverhaal te skryf oor die misterieuse herehuis naby Rebusfontein waar die dames besig is om ‘n biblioteek te restoureer. Die mense en die plekke is fiktief en sover ek weet is daar nog nooit geraamtes gevind by die waterval op die foto wat hierbo geplaas is nie. Om die ander deelnemers se bydraes te lees, volg hierdie skakel: https://fresh.inlinkz.com/p/3f26291088494dc99c7aa4554a66a313

Persone wat graag wil deelneem aan die bloguitdaging of diegene wat graag ‘n tweede rondte wil skryf, moet asseblief nou inskryf deur hierdie vorm te voltooi.