Woordsnoere 3: nog steeds by dieselfde kroeg

Hierdie storie wat in ‘n kroeg afspeel, is deel 2 van my bydrae tot Vuurvliegie se Woordsnoere bloguitdaging. Lees deel 1 hier. Om die ander bloggers se bydraes te lees, klik op hierdie skakel : https://fresh.inlinkz.com/p/0ad6b9588b9649c38b03c4859734bed9

“Wat gebeur ná donker? Loop die kroeg se spoke?”

Hy ignoreer die spottende toon van my stem. “Jy kan maar so sê, Boeta, maar hierdie spoke is niemand se speelmaatjies nie.”

“Ag, spaar my die drama asseblief. Ek is nie die uilskuiken waarvoor jy my aansien nie.”

Hy leun vooroor en dis Pa se oë wat uit sy strak gesig na my staar en dis Pa se stem wat in my ore opklink: “Pasop vir streepsuiker, Boeta. Moenie rammetjie-uitnek met my speel nie.”

Elke vesel in my lyf verstyf – ek kan nie beweeg nie, kan nie asemhaal nie. Die gelag en geskerts van klante klink veraf en onwerklik.

“Recce! Dis genoeg.” Die kaalkopman sit bakkies met tjips en peanuts op die tafeltjie neer.

Ek haal ’n paar keer diep asem en voel onmiddellik beter. Wat het so pas hier gebeur?

Die orrelspeler gryp ’n vuisvol tjips en begin hoorbaar kou. Sy tande girts-girts soos Pa s’n wanneer hy so smaaklik aan ’n stukkie van Cloete-se-oor kou … Nee! Nie daaraan dink nie.

“Benjamin, die outjie is hardekwas. Dalk moet jy hom probeer oorreed om te luister na ons plan. Dit word nou vinnig donker.”

Beweging by die deur trek my aandag. Dis ’n jong paartjie wat hand aan hand inslenter. By die toonbank kyk hulle rond, sien dan die kroegman by die tafel sit en stap nader.

“Te laat,” sê die kroegman. “Die bruidspaar het gearriveer.”

Sy glimlag vir my en haar tande blink in die elektriese lig. Sy gooi haar kop agteroor en swiep haar manjefieke maanhaar terug oor haar skouer. Haar stap is so sierlik soos dié van ’n wildsbok. Haar slanke bene beweeg met ’n kronkelstap wat dit laat lyk asof sy liggies oor die vloer seil. Dan blaas sy vir my ’n soentjie van agter die man se rug en ek voel hoe haar warm asem my oor skroei. ’n Chimera! *

Haar metgesel lag en ek kyk verleë na hom.

“Jy lees te veel feëverhaaltjies,” sê hy. Sê Pa. Sy oë boor in myne. “Dis tyd dat jy jou begin gedra soos ’n man.”

Hy gryp my aan die kraag, maar ek koes weg en hy bly staan met my geskeurde hemp in sy groot hand.  

Ek spring op en in my haas om weg te kom, stamp ek my glas om. Bier en glasskerwe spat oor die vloer. Die twee mans by die tafel reageer nie. Staar my net in stilte agterna toe ek laat spaander in die rigting van die deur.

*Volgens ‘n Griekse fabel was Chimera ‘n vroulike vuurspuwende dier, van voor ‘n leeu, van agter ‘n slang, en in die middel ‘n bok. Ek weet nie of “sy” ‘n maanhaar gehad het nie, maar laat ons nou nie die feite in die pad pad van ‘n storie plaas nie.

Ek het geen idee waarheen die mannetjie nou hol nie, maar my vraag is nou net dit – waardehel is die sjinees, die sjef en Batman?