Ouderdom bring ipekonders, pyne en stywe litte oor ’n mens se pad

Oumense het ipekonders omdat hulle van “popmis” aanmekaar gesit is, het my pa altyd gesê, bedoelende popstrooi, of nog meer blatant – popstront. Maar my pa het nooit lelik gepraat nie.

Ek het alles geglo wat my pa vertel het, want hy was ’n eerlike man. Dis nou maar onlangs dat ek besef het dat my pa in hoë ouderdom baie goeie gesondheid moes geniet het, want noudat ek die etiket van “oud” om my nek het, is ipekonders, pyne en skete ook deel van my lewe. Sorrie Pa, jou dogter is ook van popmis aanmekaar gesit. Dit het ek nou deeglik agtergekom toe die lus om te leer kook my onlangs oorval het.

Ek het nog altyd ’n obsessie gehad oor ’n goed georganiseerde huishouding omdat ek voltyds gewerk het en nie lus gehad het vir rondval vir kosvoorrade, skoonmaakmiddels en skoon klere / linne nie. My obsessie het vertienvoudig toe ons verhuis het hier na Zoeloeland toe. Die rede daarvoor was eenvoudig – kokkerotte, miet, muskiete, muggies, gekko’s, apies, brommers en ander plae wat ’n huishouding in ’n nagmerrie kan dompel. Jy kan nie vrugte in ’n mooi bak op jou tafel neersit nie, want apies gaan inbreek om hulleself te kom help en jou hele huis gaan voortdurend vol muggies en vrugtevliegies wees. Gekookte kos lok brommers soos bye wat saamdrom om ’n heuningpot. Gekko’s doen dit wat gekko’s die beste doen – hulle mis op alles. Muskiete eet nie jou kos nie, maar jy kan ook nie spuitmiddels gebruik om die massa-aanvalle af te weer wanneer jou kos buite rondstaan nie. Alles, maar alles wat eetbaar is, moet in houers geplaas word, binne-in kaste, yskaste en vrieskaste.

Om jou kos net weg te pak, buite sig, is egter nie goed genoeg nie, want kokkerotte en miet trek hulleself so plat soos papier, so dun soos ’n naald, en hulle kruip oral in. Die kleinste gaatjie of skrefie veroorsaak dat jou kosvoorrade verwoes word. Jy kan nie alles in die yskas of vrieskas hou nie, dus moet jy digte houers gebruik – lugdig (die tipe wat so vas suig), of goed toegemaak en geseël met plastiek.

En dis net hier waar my ipekonders inskop. Ouderdom het my van jeugdige krag ontneem, wat beteken dat ek nie meer swaar goed kan optel nie. Ouderdom (en te veel tv-speletjies soos tetris) het aan my rumatiek in my linkerduim besorg, sodat ek nie bottels en blikke kan oopmaak nie. Ouderdom het my laat krimp sodat ek nooit lank genoeg is om bo-op kaste by te kom nie. Ouderdom het my hoogtevrees nog verder die hoogte in laat skiet en ek kan nie op my klein kombuistrapleertjie klim om tog net doer bo by te kom nie. Ouderdom het my litte stywer gemaak sodat ek nie lekker kan buk om goed uit lae kaste te haal nie. Ipekonders – dis die popmis waarvan ek aanmekaar gesit is my liewe Pa.

Nou lees ek daar by Lekkervurigeaffêre oor haar Master Chef koskaste, georganiseer tot op ’n haarbreedte van perfek af en dan raak ek so effens jaloers. Veral oor haar speserymengsels wat sy self aanmekaarslaan, want om speserybotteltjies en -pakkies oop en toe te maak is te veel vir my ipekonders. Om ’n vysel en hamer te gebruik is ’n marteling. Maar hier in Zoeloeland het ons die eksperts wat alles weet van speserymengsels en kerriemengsels, en ek maak goed gebruik van hulle kennis en vaardighede. Kerriepoeiers? Nie in my kombuiskaste nie, want kokkerotte vrek oor kerrie, nat of droog. Het julle dit geweet?

Ek doen die tweede beste ding. Ek gaan na die speserywinkel toe en daar meng die ekspert vir my die speserye en kerries wat my in staat stel om die kerries, breyani’s en geurige bredies of soppe te kook waarvan ek deesdae droom. Die meeste daarvan kom in die vorm van ’n smeer (“paste”) in botteltjies, en hulle word in die yskas gebêre, saam met die knoffel, gemmer en borrie wat gerasper en in olie ingelê is. Enige poeiermengsels kom in lugdigte botteltjies in die koskas, klaar gemeng vir die dis wat ek beplan, en gemerk met die speserye wat dit bevat. Ja, ek het nog bottels wat oopgemaak moet word, maar hulle is baie minder as in meeste ander kombuise.

Die koffie, tee en melkpoeier vir alledaagse gebruik, byvoorbeeld, kom in sulke bottels waarvan die proppe vassuig soos ’n seekat se suiers. Dis hoekom ek nie sommer aanbied om drinkgoed te maak nie. Maar daar is nóg mense met hoë ouderdom en ipekonders in my huis en soms loop ek met my sterk bene agter die man aan wat sterk hande het, maar wie se bene ipekonders het, vir die oopmaak-aksie. As vergoeding vir die hulp, maak ek vir kom koffie. Soms.

Vrugte word in die yskas gebêre.

Groente word geblansjeer en in die vrieskas gepak. Pa en dogter moet albei help skil en opsny, want ek is verbied om met messe om te gaan, tensy ek onder toesig werk. Vis en vleis word ook vooraf opgesny vir die doel waarvoor ek dit gekoop het. Ja, ek kan inkopies doen – daardie deel geniet ek.

Pa-en-dogter kweek ook ons vars kruie soos wat dit die kok behaag. Heerlik, net so vars uit die tuin eet ons ons eie roosmaryn, tiemie, oreganum, pietersielie, basil, dhanya en kerrieblare. Dit wat nie in die tuin groei nie, koop ons by die groentewinkel, sny dit fyn en vries dit in die ysbakkies vir latere gebruik.

Dis hoe ek ouderdom, ipekonders en kokkerotte beveg, Pa. Ek sê maar net, sodat jy weet.

Groete van jou dogter wat van popmis aanmekaar gesit is.