Sopnat van kroon tot toon, van strand tot strand

My hengellisensie verval vandag en ek wonder of ek dit weer moet hernu, want ek kry nie eintlik vis nie, ek kry net so nou en dan sopnat branders oor my kop. Maar as ek nie ‘n lisensie het nie, mag ek eintlik nie op die strand wees nie. Nie dat enige amptenaar my al ooit kom vra het vir my lisensie nie, maar ek lieg en steel nie so goed nie. My ma het my volgens verkeerde waardes grootgemaak – dis hoekom ek nog steeds arm is.

Ek en Karen het hierdie week van strand tot strand gery hier naby ons woonplek om ons geluk te beproef, en ons kry wel sulke klein vissies, maar meesal gaan ek net huis toe met sopnat klere. Daar is op die oomblik elwe wat hier en daar uit die water spring, maar juis dáár staan die manne skouer-aan-skouer, social distancing be damned, en ons vang liewer vis in die vlakker water waar daar nie so baie mense is nie. Dit gaan in elk geval meer oor die oefening en vars lug, dus gee ek nie regtig om waar my lyn nat word nie. Maar kom ek wys julle hoe vang ons vis.

Hierdie foto’s is geneem by Umtentweni, waar ek en Karen mekaar gevang het. Die ding is, my ingooi is so nou en dan van die merk af en dan loop dinge skeef. Ons het op die strand gestaan daar waar ons buite grendeltyd gewoonlik swem, en gevoel hoe die klein vissies knibbel, maar niemand wou regtig byt nie. Ek het later kniediep in die branders gestaan, sopnat ja, maar sonder beloning. Ek het vermoed my aas is gesteel en ek het die lyn ingetrek, terwyl Karen ewe opgewonde gedink sy het nou ‘n grote aan die hoek en ook inkatrol het, net om te sien dat ons mekaar “gevang” het. En nee! dis nie ‘n visvangliegstorie wat ge”pose” is vir die kamera nie.

By Southport het ons beter gevaar en terwyl die manne daar op die rotse nie veel vermag het nie, het ek en Karen nogal ‘n hele paar kolsterte uitgetrek. Op hierdie foto is ek nog redelik droog. Die sopnat episode het eers later gebeur toe ek moeg geword het van rondstaan en op ‘n rots gaan sit het. Die tweede foto is spesiaal vir Coetzee geneem na aanleiding van die goeie raad wat hy my gegee het om die vis ‘n bietjie groter te laat lyk op ons foto’s. Sien jy hoe die monster amper my arm afgekou het Coetzee? Ek het jou gesê ons is nie goeie leuenaars nie.

By Voetplaatpark (Sunwich Port) het ek ontdek dat dit baie gerieflik is om op die getypoel se muur te sit en vis te vang in die sloepie langsaan – net moontlik wanneer dit laagwater is natuurlik. Met hoogwater raak jy nie net sopnat nie – jy sal gelukkig wees om met jou lewe daarvan af te kom. Die visse laat ons sommer vry in die getypoel agter ons. Hier het ek gister die kroon gespan op my eie onnoselheid toe ek ná my suksesvolle vangste, doodeenvoudig van die muur af in die poel gespring het – en sopnat tot by my middellyf daar uitgestrompel het. Die idee is om op die muur langs te loop tot by die vlak kant waar jy oor die rotse kan uitstap. Ja, wel.

Vandag waai hier ‘n ysige wind en ek sit in die huis met ‘n ligte hoesie. Nat klere in die winter is dalk nie so ‘n goeie idee nie. Net om julle te wys hoe mooi is dit daar buite op sonnige dae: hier is ‘n foto wat ons by Umtentweni geneem het. Die aalwyne staan vol in die blom.