Sagopoeding was toe nog van groter belang as virusse

Die blog wat Christa anderdag geplaas het oor sagopoeding het by my ‘n klokkie laat lui. Ek wou my verbeel dat ek ook eens op ‘n tyd oor sagopoeding geblog het, maar my soektog op my webtuiste het niks opgelewer nie. Eienaardig, het ek gedink, want hoekom onthou ek so duidelik wat die verskil is tussen sago en tapioka? Dis nie normaalweg ‘n onderwerp waaroor ek my kop sal breek nie.

Gister het ek so ‘n bietjie spring cleaning gedoen op my rekenaar en ‘n klomp verouderde lêers verwyder. Toe kom ek af op die blog oor sagopoeding wat ek in Julie verlede jaar reeds geskryf en nooit gepubliseer het nie. Dit laat my dink dat ek dalk ‘n meer indringende skoonmaakproses moet instel, want daar is sommige inligting wat ek beslis nie in my nageslag se hande wil laat val nie.

In elk geval, hier is die blog nou.

Slegs in hierdie huis sal ‘n poging om sagopoeding in die mikrogolfoond te maak, ontaard in ‘n bekgeveg van epiese formaat. My lus vir sagopoeding hang al ‘n hele ruk lank uit. Vandat die wintertemperature toegeslaan het, om presies te wees. 

 Hierdie week op Facebook was daar ‘n resep vir sagopoeding wat in die mikrogolf gemaak word. En van toe af kwyl my bek. Maar ek onthou al my flopsies van die verlede en raadpleeg my chef-seun op WhatsApp. Hy en vroutjie eet vandag uit sê hy, maar sy het ‘n baie lekker resep wat sy vanaand vir my sal stuur. Chefs is altyd besig met kos. As hulle nie self kook nie, eet hulle uit. Ek kan nie verstaan hoe ‘n mens ses dae van die week 12-uur skofte werk om vir ander mense te kook en dan op die sewende dag gaan uiteet by ‘n ander restaurant nie. Maar dis nou nie deel van my storie nie.

Met die verlangde resep op my selfoon, jaag ek my dogter trap af, kombuis toe. “Reg,” sê ek toe sy voor die mikrogolf staan, “hoe stel ‘n mens die persentasie krag?”

Jac staan ook nader met ‘n meewaardige grynslag op sy gesig. Hy hover alweer soos ’n helikopter, soos altyd wanneer ek my in die kombuis begewe.

Ek en Karen bekyk die mikrogolf se paneel en bepeins die saak. Tot ons verdediging – ons kook op ‘n gasstoof, in ‘n drukkoker of ‘n prutpot, of braai vleis. Die elektriese stoof en mikrogolfoond word by wyse van uitsondering gebruik. Tot ons krediet – ons het vandag, sonder behulp van die handleiding wat “iewers” gebêre is, uitgevind hoe om die mikrogolf se paneel te gebruik.

Terwyl ons die bestanddele bymekaar maak, vertel ek haar van Skoonma Kowie se gebakte sagopoeding. Skoonma Kowie was ‘n voorslag huisvrou, bakster en kok. Sy het altyd haar poeding in ‘n deurskynende Pyrexbak in die oond gebak totdat die sagokorrels groot uitgeswel en heeltemal deurskynend was, soos klein kristalballetjies. Teen die tyd wat die poeding uit die oond gehaal is, was die groot kombuis deurtrek met die geur van kaneel en appelkooskonfyt. As jy so liggies teen die bak gestamp het, het die inhoud gedril soos jellie.

My pogings daarenteen, het in die verlede almal toegeslaan en kon slegs as deurstoppe gebruik word. Dis nou te sê as die sago nie voor die bakstadium reeds tot pikswart as verbrand het nie.

“Oukei,” sê ek en raadpleeg die resep op my selfoon, gooi die sago, melk en botter in die bak en mikrogolf vir tien minute op 100% krag. Roer elke minuut. Ek gaan solank die eiers skei.”

“My ma het tapioka gebruik,” sê Jac.

“Wat is die verskil tussen tapioka en sago?” wonder ek. Hulle lyk vir my presies eenders. 

“Daar’s g’n verskil nie. Die tapioka se korrels is net groter.” Hy klink baie seker van sy saak en ek kan nie stry nie.

“Is jy nie veronderstel om die sago eers te week nie?” vra hy, alwetend.

“Nie vir hierdie resep nie,” sê ek en gryp die blik konfyt by hom. Hy beskou die konfyt as sy persoonlike eiendom en maak beswaar elke keer as ek dit in kos gebruik.

“My ma het die sago oornag geweek. Die volgende dag het sy dit in melk gekook tot dit deurskynend was en jy moet aanmekaar roer sodat dit nie aanbrand nie … “

“Ma! Ma! Wat is volgende?”

“Nou moet jy die oond op 50% krag stel vir 5 minute en onthou om elke 2 minute te roer.”

“ … en dan gooi jy eers die suiker by … ” Hy is nog besig om sy ma se resep af te rammel.

“Nou wanneer kom die eiers en die suiker by?” wil Karen by my weet.

“In stap 2. Jy is nog besig met stap 1.”

“ … en voordat jy die bak in die oond sit, stip jy die sago met klontjies botter en konfyt … ” dreunsang skoonma se resep nog daar van die tv se kant af.

“Ma! Pa!” kla my dogter.

“Sjarrap!” sê ek, desperaat om gehoor te word, en hy vererg hom. Stap uit na die tuinbankie toe met sy stert in ’n krul gewip.

Tien minute later sit ons twee vroumense op die houttrap voor die venster en eet ons poeding met vla. Ek kan vla maak in die mikrogolf.

“Dit smaak glad nie sleg nie,” sê ek, dankbaar dat die konkoksie darem eetbaar is.

“So hoeveel perdehoewe het Ma nou geëet?”

“Huh?”

“Dis waarvan sago gemaak word,” sê sy kalmpies. “Ma kan mos proe, dit smaak pure gelatien.”

Googleloer: Tapioca comes from cassava – a long root of a vegetable. In some South American countries the root is actually called tapioca. Sago is made from the pith of the sago palm. However, parenting aside, they are very similar and behave the same.

Sago en tapioka is NIE dieselfde ding nie en word NIE van perdehoewe gemaak nie. Ek is vies vir my wederstrewige huisgenote. En ek verlang steeds na Skoonma Kowie se oondgebakte sagopoeding. En dis die laaste keer wat ek enige soort poeding gaan maak.

Photo credit Wikipedia – Ceeseven / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)