Wanneer kajuitkoors hokgeslaan moet word

Kajuitkoors. So ‘n mooi woord wat ek hierdie week by Lewies geleer het. Ná afloop van al die siektes en skete, peste en plae wat ons die afgelope twee maande in die huis gehou het, het ek behóórlik aan kajuitkoors begin ly. Toe ek Donderdagoggend by die voordeur uitloer en ‘n bewolkte, windstil dag begroet my, kon dit nie hoër of laer nie, ons moes ‘n bietjie gaan rondskuur.

 In die winter sit ons son so laag dat jy die hele dag lank met skrefiesoë rondloop. Die hoed se rand kan nie laag genoeg aftrek om die son uit jou oë te hou nie. En natuurlik is die son op die kamera se lens meer seën as wat enige amateur fotograaf kan verduur. Die laaghangende wolkebank is dus dubbeld welkom – dit hou beide die son en die wind weg. 

My seun het ‘n Samsung kamera hier aangebring tydens ons familievakansie en hy het sy ma so ‘n bietjie touwys gemaak. Nou moes ons net iets soek wat ek kon afneem. Met die kameras om die nek, die Samsung en Karen se betroubare Nikon , is ons vroegmôre hier weg.

Glenmore Beach, ook bekend as Kinderstrand, is sowat 45 minute per motor van ons af, in die rigting van Port Edward. Sommer daar naby die Mpenjati Natuurreservaat.

Dis duidelik waarom hierdie deel Kinderstrand genoem word – hier word kinders getrakteer en geleer omtrent die natuur. Hierdie klomp kleintjies het deelgeneem aan sakresies op die strand en daarna het hulle gaan afkoel in die see, terwyl ons verder strand op gestap het.

Hoog op die strand, op die gedeelte wat bekend is as Munster Beach, lê die skeepswrak van die goedereskip, The Nightingale, wat in 1933 daar op die rotse geloop het. Op die foto onder is dit duidelik waarom die skip hier vergaan het – die rotsbanke strek myle ver oor die strand. Die oorblyfsels van die skeepsketel (“boiler”) kan in die agtergrond van die foto gesien word.

Rondom die ketel lê nog gedeeltes van die wrak versprei.

Ons was teen eenuur terug by die huis met ‘n yslike bottel vol tuisgemaakte gemmerbier en ‘n pak vis, russians en tjips, toegerol in waspapier, wat ons langs pad gekoop het. Die pak is sommer so op die kombuistafel oopgerol en ons het nie gebodder met borde nie – net die bottels tamatie- en rissiesous nadergetrek en sommer so van die papier af geëet. Koningskos.

Kajuitkoors? Watwou. Ons sien nou weer kans vir die lewe.

Scrapy se skrywe vir die uitdaging Maandag = Wasdag 7 2019 oor ‘n mooi oggend in haar lewe, het my geïnspireer om ‘n dag uit my week te beskryf. Dis tans “winter” hier by ons ook, maar die temperature is darem nie onmenslik laag soos in die res van die land nie. Ons probeer altyd om die lekker dae goed te benut en hierdie een was besonder genotvol.