Liewe Dagboek: Dag 22 voel ons bedreiging aan eie nerf

Liewe Dagboek, ek het nog nooit ernstig daaraan gedink dat ‘n persoonlike bedreiging deur ‘n landsgenoot ‘n werklikheid sal word in my eie lewe nie. Ja, ons is almal versigtig en veiligheidsbewus. Ja, ons sluit ons deure, ons het veiligheidshekke en alarmstelsels, ons ry nie alleen of na donker rond nie, ons bly weg uit onlustegebiede, ons bly op die hoogte van nuusgebeure, ons laai nie duimryers op nie. Jy weet? Ons is doodgewone burgers wat ons eie gang gaan. Ons handhaaf vriendelike betrekkinge met almal rondom ons. Wanneer jy dan skielik by jou eie huis aan so ‘n bedreiging blootgestel word, kom dit nogal as ‘n skok.

Ons het nou vir drie weke saam met die werkers gearbei om hierdie vervlakste grasdak klaar gedek en die omgewing weer netjies aan die kant te kry. Ons het koffie uitgedeel, gereedskap voorsien, self ingespring met besem, graaf, hark wanneer dinge druk gegaan het. Ons het geweet daar is probleme met die betaling vir die projek, maar ons het van die begin af duidelik gemaak dat ons tussengangers is – huurders, nie eienaars nie – en dat die kontrak en betalingsooreenkoms niks met ons te doen het nie. Ons is net slagoffers, wil ek amper sê.

Ek het ook met die eienaar gepraat toe ek bewus geword het van wanbetaling wat ‘n oponthoud aan die werk veroorsaak. Die werkers was bewus hiervan.

Nou is die werk klaar en hulle het skynbaar nie die laaste betaling ontvang nie. Toe kom kla hulle by my en sê dat die eienaar hulle telefoonnommer geblokkeer het. Ek het hom ook probeer bel en raai-raai-riepa – ek kon ook nie deurkom nie. Dan, sê die hoofman so ewe, moet hulle maar ‘n deel van die dak gaan vernietig, want hoekom moet hulle werk as hulle nie betaal word nie? En toe strip ek my moer.

Dis mos nou mode in Suid-Afrika. Wanneer ons ontevrede is, brand ons af, en ons vernietig, en ons berokken skade aan onskuldige partye, en ons neem onskuldige lewens en – wag vir hierdie mode-frase – “we bring South Africa to a stillstand”. Nou toe nou. Ek het nuus vir jou. Suid-Afrika het lankal tot ‘n stilstand gekom. Suid-Afrika is ‘n lyk. Morsdood vrek opgedônner. Al wat nog moet gebeur, is dat Suid-Afrika omval en begin stink.

Ek het gedoen wat elke denkende diertjie doen tydens ‘n bedreiging – ek het my beroep op my trop se samewerking. ‘n Ander buurman het die eienaar gebel – hy’t belowe om die betaling onmiddellik te doen, maar sal hy? Gee hy hoegenaamd ‘n moer om oor sy huurders wat nou in die kruisvuur van sy oorlog staan? Ons veiligheidsmaatreëls is verskerp en almal rondom ons is paraat. Dis die nuwe leefwyse. En ek betaal niks – sorrie my ou borrie.

Ek wonder net: was dit ‘n poging om my sover te kry om die balans te betaal? ‘n manier om my te oortuig om druk toe te pas op die eienaar? net ‘n uiting van woede. En ek wonder wie is eintlik die vark in die verhaal?

My dak is nog steeds heel. Kom ons hoop dit bly so. Maar ek is diep teleleurgesteld. En onthuts.

Ek is nou so vies dat ek nie eens skoonmaakdienste aan boord wil bring nie – ek dink nog daaroor, maar NOG vreemde mense in my huis! – en het ingespring om self te begin skoonmaak. Op hierdie manier verloor nog ‘n besigheid inkomste. My spiere protesteer en ek vergeet knaend om my man kos te gee 😜 

Soooo, vandag het ons hamburgers gaan eet onder by die strand. Ciabatta met regte vleis patties en aartappelwiggies met heerlike speserye. Dieet? Waddehel is dit? Ek het darem ‘n pak vleis uitgehaal vir ‘n potjie bredie vir môre.

Image by Wendy Corniquet from Pixabay