‘n Gruwelike gebeurtenis in die namiddag-verkeer

Die namiddag-verkeer is straf. Die karre wurm teen die skuinste op. Wiele gly op die nat teer wanneer bestuurders versnel in ‘n poging om hulle kleims af te steek in die lang ry. Die verkeerslig op die bult is buite werking en moet gebruik word soos ‘n 4-rigting stop, maar blykbaar het nie almal hierdie memo gekry nie. Ongeduld is ‘n resep vir moeilikheid op hierdie mistige reëndag.

Asof om hierdie gedagte te onderstreep, klink die geluid van sirenes op en die verkeer kom tot ‘n algehele stilstand.

Die lawaai van sirenes, kar-enjins en radios maak my kens. Ek skakel my gehoorstuk af en die skielike stilte wat klink soos ‘n engelekoor, isoleer my in die enge ruimte van my motor. Om effens doof te wees het soms sy voordele.

Ek sit en bekyk die motors rondom my. Selfs met petrolpryse wat fenomenaal snel styg elke maand en die ekonomie wat knel, spandeer die mensdom steeds met graagte hulle suurverdiende geld op opsigtelike duur voertuie.

In die lang slap silwer motor voor my, klou ‘n miniatuur oerangoetang teen die agterste ruit. Die oker tint van sy sonverbleikte pels steek skerp af teen die gesiggie, makaber swart geverf. Langs hom, vanaf die agtersitplek, loer ‘n seunsgesiggie. ‘n Klein vingertjie grawe verbete na ‘n ietsie waardevols in die neus.

Uit die hoek van my oog sien ek ‘n bende apies wat rats gebruik maak van ‘n klein gaping tussen die motors om oor die pad te kom. Van die wyfies het kleintjies wat onder hulle mae vasklou. Moedermooi. Twee van hulle spring op die silwer motor se kattebak en klouter tot op die dak, vanwaar hulle komieklik onderstebo hang; hulle loer deur die ruit na die beweginglose oerantoetang wat nie deel in hulle lewenslus nie. Die seunsgesiggie blom oop in ‘n wye glimlag en ek gryp na my kamera, stel die lens in om die komedie af te neem.

Dan gaan die voordeur aan die bestuurskant van die motor oop en ‘n groot man klim uit. In sy hand is ‘n golfstok waarmee hy met ‘n vinnige swaaibeweging die naaste wyfie van die motor se dak af slaan. Die ander apie spring betyds weg en kom veilig oor die pad. Die man bly staan en ons kyk albei na waar een baba-apie nou doodstil in die teerpad lê, terwyl die moeder langs hom hurk.

“Hulle naels krap my motor. Ek kan mos nie toelaat dat die goed my eiendom so verniel nie.” Dit dan die rede vir sy hewige en dodelike reaksie.

Ek knik my kop onseker, lafhartig, met my oë op die gholfstok.

Wanneer hy terugklim in sy motor kyk ek na die seunsgesiggie wat nou vertrek is in angs en hartseer. Ek sluit my oë in die bede dat hy hierdie onskuld en kennis sal behou. Dat hy sal leer om gesteld te wees, nié op dit wat die mensdom dink van belang isnie, maar op dit wat vir hulle van belang behoort te wees.

UITGEDUN – T.T. CLOETE
Ek dank U dat ek Heer
vanoggend soos van ouds weer
my baard mag skeer.
 
Vroeër was ek gesteld
op seks en soma, op geweld
en eer en geld.
 
Nou Here is ek goedkoop
gesteld op bloedsomloop
en brood en stroop

Hierdie blog vorm deel van ‘n bloguitdaging Woordsnoere uitdaging wat maandeliks, op die eerste Donderdag van elke maand, aangebied word deur Lekkervurig. Om saam te speel, skryf jou blog en plaas jou skakel op InLinkz sodat almal lekker kan saamlees. Dankie hiervoor Lekkervurig.

Ps. Bostaande is (gelukkig) ‘n fiktiewe gebeurtenis. Ons ape word streng beskerm deur wetgewing en oortreders word streng vasgevat.