Vroegoggend op ‘n Blou Maandag

(want soms voel dit of die lewe druk, sonder enige noemenswaardige rede)

… word ek wakker gemaak deur ‘n olifant wat my kamer inloop om voor my bed te kom staan en miaau.

“Sjarrap!” begroet ek haar.

Nee, ek is nie babelaas nie; ek het plankvloere en my kat loop nie, sy galop soos ‘n perd.

My dogter loop agter die kat aan, gee haar ma net een kyk en sug; ma is weer in ‘n Blou Maandag bui. “Wat sal ons doen vandag?” gooi sy ‘n olyftakkie uit.

Seker nie veel nie. Ek trek die duvet oor my kop.

“Staan op. Die wind is stil. Ons kan biblioteek toe loop,” probeer sy weer.

Ek sal hieroor moet dink. Die biblioteekstappie is 5 kilometer ver op my ou speedometer.  Seker nie te ver nie. Tien minute en ‘n bak oatspap later is ek aangetrek en gereed vir die pad.

Ons kreun teen die bult uit, loop ligvoets met die sandpad langs en draai uit op die hoofpad waar ons oor die rivierbrug moet loop. Ons kan ons kompleks se dakke sien uitsteek daar van die brug af.

Die voertuie is veronderstel om 80 kpu te ry, wat beteken dat hulle teen 120 kpu oor die brug jaag. Die groot staalmonsters brul verby en veroorsaak windstrome wat ons hare laat regop staan. Ons klou vas aan die brugrelings en kom veilig aan die anderkant uit.

So in die loop sien ons dat daar ‘n ry mieliepitte langs die pad lê. So elke paar tree lê daar ‘n stukkie KFC hoender tussen die mieliepitte. Nog verder aan lê daar twee van daardie rooi en wit kapsules wat bedoel is vir ouens met maagsere. (Ek weet, want ek steel my man s’n wanneer ek sooibrand het). Mielies, KFC en maagpille. Op ‘n baie onsinnige wyse maak dit sin.

Ons wag ongeduldig vir ‘n opening in die verkeer en hop oor die pad. Loop verder met nog ‘n sandpad aan biblioteek toe, maar draai eers af strand toe om te gaan kyk hoe lyk die water. Die water is blou, kalm en warm genoeg om te swem. Ek het ‘n langbroek aan. Go figure.

Aan na die biblioteek toe. So in die verbygaan rus ons eers in ‘n ou verlate geboutjie wat aan Eskom behoort. Pragtige uitsig oor die see. Huisie by die see.

Die biblioteek se deure is nog toe. Ons loop na die opening tussen die biblioteek en die rolbalbaan, gaan sit op die trappies om te wag en verwonder ons aan die moerse molshoop op die gladgeskeerde baan.

Die baan-opsigter kom ook ondersoek instel.

“Wat gaan ons sê as hy vra wat ons op die baan doen? Dis privaatgrond.”

“Ons sê vir hom ons wag vir Saterdag se wedstryd om te begin”.

Uiteindelik is dit tyd en ons loop tussen die boekrakke in. Die boek-bewaarder lyk nie te bly om ons so vroegoggend (10:00) te sien nie. Haar moer ook. Krap-krap tussen die boeke maar vind vandag niks wat in my smaak val nie. Dan val ons weer in die pad huis toe.

So met die verbyloop steel ek ‘n vlasplantjie uit ‘n verlate tuin. Daar is ‘n oop kolletjie by my voordeur.

Nou is ons rasend honger en besluit om ‘n hoender-sampioen kasserol te maak saam met kraakvars spinasie, aangevul met ‘n sous van suur roomkaas (tuisgemaak van ons eie kefir-kultuur) en ‘n groot skep mosterd. ‘n Middagslapie is nou die antwoord.

Vroegaand sit ons ingeryg voor die TV om die tweede episode van die Lord of the Rings te kyk. Vir die vyfde op sesde keer. Soms moet ‘n mens kyk hoe ‘n paar Orcs se gatte geskop word om beter te voel.

‘n Onproduktiewe dag? Nee. Dit was ‘n broodnodige blaaskansie.