‘n Boom sal groei en gedy waar hy geborge voel

Boom en mens het vreeslik baie in gemeen. Elkeen het sy eie geite ook. Sommiges hou van ‘n mooi staanplek, vrugbare grond met baie te ete en te drinke sodat hulle geil kan groei. Ander hou van armer grond, ‘n eenvoudige lewe waar hulle gedy ten spyte van swaarkry en droogte. Baie boommense en mensbome kan enige plek in die wêreld aanpas en gedy; ander hou daarvan om in ‘n bekende omgewing te groei en hulle verplant nie maklik nie. Wanneer boommense egter hulle plek gevind het, sal hulle hulle daar bly en groei, maak nie saak hoe moeilik die omstandighede soms is nie. Met mensbome is dit nie altyd die geval nie.

Dis die soort gedagtes wat deur my kop gaan wanneer ek deur ons magdom fotos blaai en skielik ‘n tema raaksien soos wat hier gebeur het.

Die eerste foto, die een waar ‘n boom met alle mag en mening aan ‘n rytjie bakstene teen ‘n hoë muur sit en vasklou, is geneem by die Hibiscus Mall in Margate. Liewe aarde, was my eerste gedagte, wat presies het in hierdie boom se kop aangegaan toe hy daar begin groei het? Hy moet klou om bo te bly in wind en weer en hy kry sekerlik net water wanneer dit reën, tog lèèf hy, soos die talle groen blaartjies bewys. Mensbome verbaas ‘n mens soms op dieselfde manier. Dit maak nie saak hoe moeilik die lewensomstandighede soms is nie, hulle klou vas en hulle groei, ongeag die storms wat die lewe soms ongemaklik maak. Hulle onverwagte wittand-glimlagte wys dat hulle selfs hierdie soort lewe geniet. Dis waar hulle leef. Dis hulle gemaksone. Dan is daar ook die mensbome wat voortdurend kla en murmereer oor hulle lewens, maar hulle doen ook nie juis iets om dir vir hulleself beter te maak nie.

Die foto van die boom wat in die skoorsteen van ‘n verlate gebou groei, is geneem in die Mpenjati Natuurreservaat daar tussen Margate en Port Edward. Hòòg bo al die ander boomtoppe groei hierdie boommens. Sy (ek dink sy is ‘n vrou) kan alles rondom haar sien, sy weet presies wat aangaan in die kuswoud, daar onder by die rivermonding en tussen die grasduine. Sy stel belang in haar omgewing, want hoekom anders sal sy verkies om daar bo te staan waar die son en die wind soms haar blaredos verbleik en deurmekaar krap. Tog bly sy sag en sorgsaam en laat ‘n voëltjie toe om in haar skaduwee te kom rus. Sy laat my dink aan daardie mensbome met hulle harte van goud, wat ook net ‘n klein staanpekkie in die lewe het, maar dit wat hulle het, deel hulle blymoedig met ander.

Die twee kokerbome is afgeneem in Nababeep, daar in die dorre Namakawaland. Daar het seker ‘n paar druppels reën geval, want kyk hoe groen vertoon elke bossie en blommetjie daar tussen die klippe, met die twee boommense wat trots in hulle midde staan. As jy nou mooi kyk, sal jy sien dat elkeen van daardie bossies, blommetjjies en die twee boommense letterlik net in ‘n paar korrels sand groei. Hulle is almal so tevrede met hulle lot, want hulle weet dat hulle aan ‘n besondere gemeenskap behoort waar almal dieselfde sorge deel. Hierdie boommense, en die mensbome wat ook van hierdie landstreek afkomstig is, se harte bly altyd verkleef aan hierdie dorre streek. Die mensbome kan jy verplant en hulle sal aanpas, maar altyd hunker na dit wat hulle agtergelaat het. Die boommense moet jy liewer maar los waar jy hulle gekry het. Hieroor het ek al geskryf in my blog Boompie Verplant.

Die turksvy wat daar bo-op die sinkplaatdak groei, is geneem deur ‘n treinvenster vanaf die Potfontein stasie, naby Philipstown. ‘n Turksvy is definitief ‘n bos en nie ‘n boom nie, maar verdien net soveel respek. Hierdie een groei seker maar in die stof, want wat anders is daar op die sinkdak? Tog het dit floreer en mooi gesond vertoon. Turksvye groei maklik en op enige plek, solank dit nie te veel water kry nie; hierdie bos sorg vir haarself. Sy is definitief ‘n vrou en dit boonop ‘n sorgsame een.  Sy gaar water op in haar blare vir die dae wat die reën wegbly en gee nie om om ‘n bietjie daarvan te deel met ‘n reisiger in nood nie. Sy sorg ook vir ander met die heerlike vruggies wat sy dra (en wat deesdae vrekduur is in die winkels).

Ek glo dat beide boommense en mensbome op hulle beste groei en vertoon daar waar hulle veilig en geborge voel, in hulle gemaksone. Gemaksone of die konsep van ‘n gemaksone, verskil en dit waarvan die een hou, is nie noodwendig die ander se keuse nie. Op die ou end hang dit alles af van die boommens of mensboom se geaardheid, gehardheid of vasberadenheid om sy eie plek in die lewe te vind.