Dis oorlog, die tenks ry weer en die skote klap

Daar is alweer oorlog in hierdie huis, die vrede is verby, maar ek het mos voorspel dat die onvrede op een of ander stadium gaan hervat. Kyk maar in my vorige blogpos van drie jaar gelede Ma wil nie grootword nie. Ek dink ek is met die helm gebore.

Met hierdie veranderde weersomstandighede aan die Suidkus kon dit natuurlik nie anders nie; ek moes krapperig raak. Ek meen te sê, verlede jaar het ons nie juis ‘n somer gehad om van te praat nie; daar was sowat drie maande wat amper leefbaar was. Hierdie jaar het ons onophoudelike reën, koue en ‘n snerpende wind van Aprilmaand af. Daar is ook geen teken daarvan dat die weer gaan verbeter nie. Hier sit ek vandag (die 11de Desember) nog steeds met ‘n dik sweetpak aan.

Oei, en ek is verveeld. Ek is moeg vir my gewone tydverdrywe en niks stel my tevrede nie. Ek kla aanhoudend. Tweede seun daar in die Kaap besluit hy gaan die saak beredder en vanoggend vroeg kry ek ‘n SMS van Postnet af – daar is ‘n pakkie vir my, al die pad van die Kaap af. Krismis breek vroeg aan. En in die pakkie? ‘n Nintendo tv game console met al die ou speletjies wat ons voorheen gespeel het.

Dit het net ‘n paar minute geneem om die stelsel aan die gang te kry en siedaar – oorlog. “Jy skiet my! Ek is daai groen tenk, moenie op my skiet nie. Dêmmit!!! Dis ek daai, HOU OP OM MY TE SKIET!”

Gelukkig is ons bure amper nooit hier deur die dag nie. Ons kan laat waai en lawaai. En so nou en dan ‘n onlekker woord uitspoeg.  Dit reën buite dat die water spat, maar ons kom niks agter nie, want ons speel Battle City.

Dankie aan ons Kaapse kinders 😍