#AtoZchallenge (2018) T is for feeling Tired

My theme for this challenge is “feelings” of a sexagenarian and the influence of social media.

My tema vir hierdie uitdaging is “gevoelens” van ‘n sestig-plusser en die invloed van sosiale media.

English (Afrikaans below):

Tired: not so much as “in need of sleep or rest”, but rather “bored with/by, sick of, sick and tired of”. Can you still remember those days when you woke up and jumped out of bed, excited about life, eager to start the new day? I can. I feel like that most days. I am retired, you see?

I experienced similar feelings as a very young child; each day was a new adventure. I was always the first one up in the morning, dressed and ready to devour my breakfast long before the rest of the household came awake. I always hurried to get ready for school, or over weekends, to get out of the house and play with my friends.

Then all that changed. I started to get tired, as in “bored, sick and tired”. This did not happen overnight, no, the changes sort of crept up on me. First of all, there were those stormy hormonal changes to endure during my teenage years, then came the responsibilities of being an adult, an employee at a huge company, a wife and mother on top of changing political environment, menopause and the ailments of an aging body. All this eventually led to the loss of my joy the vivre. I felt stifled, bored with life, sick and tired of dragging my already exhausted body off to work and at the end of the day back home to watch the depressing news on television and to read the same depressing news in the newspapers. Next morning, same old, same old until one day that I realised nothing has changed since yesterday, yesteryear or the previous century in fact.

Then finally, I grew so tired that I decided to go on early retirement and there was no reason to get up in the morning. I had nothing to do. My life was more or less over. So I started wondering what on earth I was supposed to do with the rest of my time on this earth and I went to look for advice in my favorite library, Dr. Google. I also started talking to other retirees on my favorite discussion circles on … you got that right … social media.

The role of social media:  Surprise! I remember the senior citizens of the previous generations sitting around in the sun, knee-blankets folded around, well, their knees, sometimes reading a book or more often just staring into space. Today’s 60/70/80-plussers are touring the world, working out in the gym, falling in and out of love, studying for degrees, running marathons, having a ball. I decided to embrace the New World Order of Happy Retirees and to rediscover the joy and the excitement of that long ago childhood, which is exactly what I did. I woke up. Today’s emoji: 😴

Afrikaans:

Moeg: nie juis soos “in slaap of rus nodig nie”, maar eerder “verveeld met / deur, siek van, siek en moeg van”. Kan jy nog daardie dae onthou toe jy wakker geword het en uit die bed gespring het, opgewonde oor die lewe, gretig om die nuwe dag te begin? Ek kan. Ek voel baie dae so. Ek het afgetree, jy sien?

Ek het soortgelyke gevoelens as ‘n baie jong kind ervaar; elke dag was ‘n nuwe avontuur. Ek was altyd die eerste een wat opgestaan het in die oggend, geklee en gereed om my ontbyt te verslind lank voordat die res van die huishouding wakker geword het. Ek het altyd gejaag om gereed te wees vir skool, of oor naweke, om uit die huis te gaan en saam met my vriende te speel.

Toe het alles verander. Ek het moeg geword, soos in “verveeld, siek en moeg”. Dit het nie oornag gebeur nie, nee, die veranderinge het my bekruip. Eers was daar die stormagtige hormonale veranderinge gedurende my tienerjare, daarna het die verantwoordelikhede gekom om ‘n volwassene, ‘n werknemer by ‘n groot maatskappy, ‘n vrou en ma te wees; dis nog bo en behalwe die veranderende politieke omgewing, menopouse en die kwale van ‘n verouderende liggaam. Al hierdie dinge het uiteindelik tot die verlies van my lewensvreugde gelei. Ek het gevoel dat ek verveeld was met die lewe, ek was moeg daarvan om my reeds uitgeputte lyf werk toe te sleep, en aan die einde van die dag weer huis toe net om die teneerdrukkende nuus op televisie te kyk en dieselfde teneerdrukkende nuus in die koerante te lees. Die volgende oggend gebeur alles weer van voor af. Toe, eendag, het ek besef dat niks verander het sedert gister, die vorige jare of selfs vorige eeu nie.

Uiteindelik het ek so moeg geword dat ek besluit het om met vroeë pensioen te gaan en daar was geen rede om die oggend op te staan nie. Ek het niks gehad om te doen nie. Ek het begin wonder wat op aarde ek met die res van my tyd op hierdie aarde moes doen en ek het raad gevra by my gunsteling biblioteek, dr. Google. Ek het ook met ander afgetredenes begin praat in my gunsteling geselskapskringe op … jy het reg geraai … sosiale media.

Die rol van sosiale media: Verrassing! Ek onthou die senior burgers van die vorige geslagte wat in die son gesit het, knie-kombersies, wel, oor hulle knieë, soms besig om ‘n boek te lees of meer dikwels, net in die verte te staar. Vandag se 60/70/80-plussers toer rondom die wêreld, oefen in die gimnasium, raak verlief en maak uit, studeer vir grade, hardloop marathons, geniet die lewe. Ek het besluit om by die Nuwe Wêreldorde van Gelukkige Afgetredenes aan te sluit en om die vreugde en opwinding van lang jare terug se kinderdae te herontdek, en dit is presies wat ek gedoen het. Ek het ontwaak. Emoji vir vandag: 😴

Read all my entries for the #AtoZchallenge (April 2018) here.